In Schiedam, Zuid Holland, ben ik geboren en opgegroeid. Ik woonde met mijn ouders, drie zussen en twee broers. Onze familie noemden zich "vrijdenkers". Ik zat op een opleidingsschool, waar geen godsdienst werd gegeven.
Mijn vriendinnetje zat op een Katholieke school met nonnen als onderwijzeressen. Zij kregen pijnlijke straffen op school en ik niet. De eerste keer dat ik geconfronteerd werd met het geloof, was toen ik wilde trouwen met een psychotherapeut. Hij bleek ook een dominee te zijn, dus toen wij trouwden, was ik meteen de vrouw van een dominee. Ik was, zoals ze zeiden, een heiden en hoorde gedoopt te worden. Ik, als "vrijdenker", wilde eerst eens weten waar ik amen op ging zeggen. Er werden mij dingen uitgelegd en het werd voor mij aangepast, zodat ik amen kon zeggen. Zo werd ik een "Christen" in de “Uniting Church” in Australië.
Wij gingen wonen in Tasmanië, waar mijn man drie kerken onder zijn beheer kreeg en ik, als vrouw van een dominee, had de taak om godsdienstles te geven op de lagere school. Ik las de bijbel en was erg verwonderd dat Jezus zo veel goed deed in de wereld en dat hij zijn leven had gegeven voor de mensheid.
Vele jaren later, mijn man was inmiddels overleden, belde mijn zoon op en vertelde mij het evangelie. Hij was gedoopt onder water en had de Heilige Geest ontvangen en als bewijs daaraan sprak hij in tongen. Dit laatste had ik nooit in de “Uniting Church” gehoord. Ik woonde inmiddels in Nederland en ben naar The Revival Fellowship in Dordrecht gegaan. Daar heb ik de waarheid van God gehoord. Dat herkende ik niet meteen, maar later wel, toen ik alleen thuis was, en mij uitgelegd was om God er om te vragen. Halleluja betekent ‘God prijzen’, dus begon ik dat maar te zeggen. Ik zei twee keer Halleluja en mijn tong veranderde en ik sprak in een taal die ik nooit geleerd had. De zondag daarop, 5 december 1999, ben ik gedoopt onder water. Door elke dag te bidden in deze taal en in mijn eigen taal, wordt alle het nutteloze in mijn leven opgeschoond.
Mijn toenmalige vriend is zes dagen na mij gedoopt en kort daarna zijn we getrouwd. God heeft mij meerdere malen genezen. Een ervan is een grote genezing voor mij. Ik kreeg een hersenbloeding. Mijn kotertermijn-geheugen werkte niet meer. Ik kon bijna geen namen meer herinneren, maar wel iedereens getuigenis. Ik mocht niet meer alleen naar buiten en niet meer zelf koken. God heeft mij daarvan genezen en datzelfde jaar ging ik helemaal alleen naar Australië op visite bij mijn kinderen.
Voor mij is er, zonder God, geen bestaan mogelijk waarin ik blij kan zijn en rust heb.
Amen
Maaike
